Huling Tawag ni Emman Atienza, Hindi Nasagot — Isang Sigaw ng Tulong na Walang Nakadinig

Bago ang kanyang huling paghinga, bago siya tuluyang lamunin ng katahimikan, tumawag si Emman Atienza — isang tawag na, kung nasagot lamang, ay marahil nagbago ng lahat.

Ayon sa mga ulat mula sa mga imbestigador, bandang alas-11:30 ng gabi noong gabing iyon, tumawag si Emman sa isa sa kanyang mga matalik na kaibigan. Ngunit sa kasamaang-palad, abala ito sa trabaho at hindi nasagot ang tawag. Makalipas lamang ang ilang minuto, si Emman ay natagpuang wala nang buhay sa loob ng kanyang apartment.

Isang Tawag na Hindi Nasagot

Sa mga kamay ng mga awtoridad, ang cellphone ni Emman ay nagsilbing tahimik na saksi sa kanyang huling sandali. Sa call log, malinaw na nakatala ang huling numerong tinawagan — isang kaibigan na malapit sa kanya mula pa kolehiyo.

“May tawag ako galing sa kanya, pero hindi ko talaga narinig. Nasa trabaho ako, may meeting kami,” umiiyak na sabi ng nasabing kaibigan sa panayam. “Pagkatapos ng isang oras, nakita ko ang missed call. Tinawagan ko siya pabalik, pero hindi na sumasagot.”

Ayon sa mga imbestigador, ang tawag na iyon ay tumagal lamang ng ilang segundo — walang sagot, walang boses, walang pagkakataon. Ngunit para sa marami, ang ilang segundong iyon ang maaaring naging pagitan ng pag-asa at kawalan.

Ang Pinakamadilim na Sandali

Ayon sa mga nakalap na ebidensiya, ilang araw bago ang insidente ay nakitaan si Emman ng matinding pagod at emosyonal na paghihirap. Ilang mga kaibigan ang nagsabing tila “may pinagdadaanan” siya ngunit ayaw magkuwento nang buo.

“Palagi niyang sinasabi na okay lang siya,” sabi ng isa sa kanyang mga kaibigan. “Pero minsan, mahina ang boses niya. Parang pagod na siya sa lahat.”

Ang mga imbestigador ay naniniwalang ang tawag na iyon ay isang desperadong pagsubok — isang huling hakbang ni Emman upang hanapin ang tulong at pang-unawa.

“Batay sa mga mensahe sa kanyang telepono, tila gusto niyang may makausap,” paliwanag ni Police Lt. Rodel Santos. “Marahil, iyon na ang pinakamadilim na sandali ng kanyang buhay — at sinusubukan pa rin niyang iligtas ang sarili niya.”

Pagdadalamhati at Pagsisisi

Sa paglabas ng balita tungkol sa “missed call,” dumagsa ang mga mensahe ng pakikiramay at lungkot sa social media. Maraming netizens ang nakaramdam ng bigat ng kwento — hindi lang dahil sa trahedya, kundi dahil sa pakiramdam ng “sana” na iniwan nito.

“Sana nasagot niya. Sana kahit isang ‘hello’ lang,” komento ng isang netizen sa Twitter. “Nakakatakot isipin na minsan, isang tawag lang pala ang pagitan ng buhay at kamatayan.”

Ang mismong kaibigan na hindi nakasagot sa tawag ay labis ang dalamhati. “Hanggang ngayon, binabalikan ko yung oras na ‘yon. Kung hindi ako nagtrabaho ng overtime, baka nakasagot ako. Baka nakatulong ako. Baka buhay pa siya ngayon.”

Sa gitna ng sakit, pinili ng pamilya ni Emman na huwag isisi sa sinuman. “Walang may kasalanan,” sabi ng ama ni Emman, si Ginoong Ernesto Atienza. “Ang anak ko ay nagdusa nang tahimik. Lahat tayo ay minsang nagkulang — pero ang gusto ko ngayon ay maunawaan ng mga tao kung gaano kahalaga ang makinig sa isa’t isa.”

Ang Tinig na Hindi Narinig

Sa loob ng telepono ni Emman, natagpuan din ng mga imbestigador ang isang voice memo na naitala halos sabay ng huling tawag. Sa audio, naririnig ang kanyang mahinang pag-iyak at pabulong na mga salita:

“Ayoko nang ganito. Pagod na ako, pero ayokong mawala. Gusto ko lang makausap ang kahit sino.”

Ang recording na iyon ay tinukoy ng mga pulis bilang isang huling sigaw ng tulong — patunay na sa kanyang pinakahuling oras, sinusubukan pa rin niyang lumaban.

“Ang mga ganitong sandali ay hindi simpleng pagpapasya,” sabi ni Dr. Liza Reyes, isang psychologist. “Kapag ang tao ay nasa gitna ng matinding depresyon, kahit isang maliit na pag-asa — isang tawag, isang boses — ay maaaring magligtas.”

Mga Aral sa Gitna ng Trahedya

Sa gitna ng imbestigasyon, nananatiling malaking katanungan kung paano napunta si Emman sa ganoong kalagayan. Ngunit para sa marami, higit pa sa mga sagot, ang kaso ni Emman ay nagsisilbing paalala ng kahalagahan ng pagkikinig at presensya.

“Hindi natin kailangang maging eksperto para makatulong,” sabi ng isang kaibigan ni Emman. “Minsan, sapat na ang simpleng pagtatanong ng ‘Kumusta ka?’ o ‘Gusto mo bang magkwento?’”

Ang mga tagasuporta ni Emman ay naglunsad ng online campaign na tinawag na #AnswerTheCall, na layuning itaas ang kamalayan sa mental health at hikayatin ang mga tao na maging mas sensitibo sa mga palatandaan ng depresyon.

“Ang kwento ni Emman ay totoo, at nangyayari ito araw-araw,” ayon sa campaign organizers. “Kung may tatawag sa’yo sa gitna ng gabi, baka hindi lang basta usapan iyon — baka sigaw iyon ng tulong.”

Isang Alaala ng Pag-asa

Ngayong inaalala ng pamilya at mga kaibigan si Emman, nananatili ang kanyang alaala bilang isang mabait at maasikasong anak, isang tapat na kaibigan, at isang taong may pusong mabigat ngunit mapagmahal.

“Hindi namin siya makakalimutan,” sabi ng kanyang ina, si Marissa Atienza. “Kung naririnig niya kami ngayon, gusto kong sabihin — sana alam mong ginawa mo ang lahat ng makakaya mo. At sana alam mong mahal ka namin.”

Habang nagliliyab ang mga kandila sa harap ng kanyang larawan, malinaw ang mensahe ng lahat: ang huling tawag ni Emman ay hindi na dapat mangyari sa iba.

Sa dulo, hindi lang ito kuwento ng pagkawala — ito ay paalala ng kahalagahan ng pagdinig, ng oras, at ng pagdamay. Sapagkat minsan, sa pagitan ng katahimikan at buhay, isang sagot lang ang kailangan