John Arcilla, Nadurog ang Puso sa Video ni Axle: “Hindi Ko Kinaya ang Iyong Iyakan”

Isang Video na Hindi Natapos Panuorin

Isang emosyonal at masakit na pahayag ang ibinahagi ng beteranong aktor na si John Arcilla matapos niyang masilayan ang isang video na kinasasangkutan ni Axle—isang clip na inamin niyang hindi niya kinayang tapusin. Ayon kay John, sinubukan lamang niyang i-play ang video nang ilang segundo bago niya ito agad pinatay, dahil sa bigat ng damdaming idinulot nito sa kanya.

“Sinubukan kong i-play ang video mo Axle na sinend sa’kin. Isang segundo lang, pumikit na ako at in-off ko agad,” ani John. Sa maikling sandaling iyon, sapat na raw ang tunog ng iyak upang tuluyang wasakin ang kanyang damdamin.

Ang Iyak na Umabot sa Puso

Hindi lamang basta iyak ang narinig ni John—kundi isang palahaw na puno ng takot, sakit, at kawalan ng laban. Inilarawan niya ito bilang iyak ng isang batang walang kakayahang ipagtanggol ang sarili. Ang tunog umano ay tumagos diretso sa kanyang puso, dahilan upang siya ay mapaluha at tuluyang humagulgol.

“Yung palahaw ng iyak mo, habang sumisigaw ka sa sakit na parang ka-awa-awang bata, hindi ko kinaya,” dagdag pa niya. Para kay John, ang ganoong uri ng iyak ay hindi lamang nakakasakit sa tenga kundi sumisira rin sa kaluluwa ng sinumang may konsensya.

Isang Multong Hindi Basta Mawawala

Ayon sa aktor, ang video ay hindi lamang nakakabahala—ito ay naging isang bangungot na patuloy na bumabagabag sa kanyang isipan. Kahit matapos niya itong patayin, nanatili ang bigat sa kanyang dibdib. Hindi raw niya maintindihan kung paano nagagawa ng tao ang ganoong kalupitan sa kapwa, lalo na sa panahong inaasahan na mas maunlad na ang pag-iisip at pag-unawa ng lipunan.

“Nahirapan akong matulog,” ani John. Ang mga eksena raw ay paulit-ulit na bumabalik sa kanyang alaala, na para bang humihingi ng hustisya at pag-unawa.

Pagkwestiyon sa Pagkatao ng Tao

Isa sa pinakamatinding pahayag ni John Arcilla ay ang kanyang pagkwestiyon sa mismong pagkatao ng ilan sa lipunan. Hindi raw niya maintindihan kung bakit, sa modernong panahon, ay may mga taong ang asal at pag-iisip ay tila nananatiling marahas at primitive.

“Hindi ko maintindihan kung bakit sa panahon na ito ay may mga tao na ang oryentasyon pa rin ay barbaro,” mariin niyang sinabi. Inihalintulad niya ang ganitong pag-uugali sa mga sinaunang nilalang—walang awa, walang pakiramdam, at walang konsiderasyon sa sakit ng iba.

Karahasan Laban sa Isang Walang Laban

Mas lalong ikinabahala ni John ang katotohanang ang biktima ng karahasan ay tila inosente, maamo, at walang intensyong lumaban o tumakas. Para sa kanya, ang pananakit sa isang taong malinaw na walang kakayahang ipagtanggol ang sarili ay isang anyo ng sukdulang kalupitan.

“Hindi ko maintindihan kung paano nagiging bayolente ang isang tao sa harap ng isang parang batang inosente at maamong namimilipit sa sakit,” pahayag niya. Para kay John, ito ay malinaw na indikasyon ng pagkawala ng konsensya at malasakit sa kapwa.

Ang Katahimikan ng Marami

Hindi lamang ang aktwal na karahasan ang kanyang kinondena. Mas lalo raw siyang nabahala sa kawalan ng aksyon ng mga taong nakasaksi sa pangyayari. Sa kabila ng dami ng tao, wala raw ni isa man lang ang tumayo upang umawat o kahit tumingin man lang upang pigilan ang nangyayari.

“At hindi ko maintindihan kung bakit sa kabila ng napakaraming tao habang nangyayari ito ay wala man lamang lumingon o umawat,” ani John. Para sa kanya, ang pananahimik ng marami ay nagiging tahimik na pakikiisa sa karahasan.

Paninindigan at Panawagan ng Hustisya

Sa kabila ng sakit at galit na kanyang naramdaman, ginamit ni John Arcilla ang kanyang boses upang manindigan para kay Axle. Ipinahayag niya ang kanyang pakikiisa at suporta, kasabay ng panawagan para sa pananagutan at hustisya. Para sa kanya, hindi maaaring balewalain ang ganitong uri ng pangyayari, at lalong hindi dapat hayaang malimutan.

Ang kanyang mensahe ay hindi lamang para kay Axle kundi para sa buong lipunan—isang paalala na ang katahimikan ay may bigat, at ang kawalan ng aksyon ay may kaakibat na pananagutan. Sa huli, nanawagan si John ng mas mahabaging mundo, kung saan ang karahasan ay hindi pinapalampas at ang mga inosente ay pinoprotektahan.